Examens

Het schooljaar bestaat hier uit 3 termijnen. De eerste termijn zit er bijna op. De laatste twee weken worden er examens geschreven. Dit gebeurt hier al vanaf de kleuters, dus konden wij niet achterblijven. Madam Emelia heeft een opzet voor 4 examens geschreven en ik heb dat uitgewerkt in de computer met logo en al en uitgeprint. 
En dus werd gister het eerste examen geschreven (tracing and colouring). De kinderen vonden het heel leuk dat ze examens konden schrijven. En ik was trots op wat ze konden, soms met wat hulp van een lerares. Echt heel leuk om te zien wat de kinderen geleerd hebben in de afgelopen 10 weken. 
Zo kan Fatahiya nu letters, cijfers en figuren overtrekken. In het begin schreef ze alleen haar eigen tekens die voor verder niemand te lezen waren. Mustakim weigerde eerst om te schrijven of kleuren en heeft nu alle vormen zelf ingekleurd. En Abukari kon eerst niet aan tafel werken en heeft nu aan tafel gezeten om zijn examen te schrijven. 
Allemaal mooie kleine stappen. Die ook bevestigd werden toen ik even stond te praten met een juf van kg 1, de klas naast die van ons. Ze gaf aan dat ze merkte dat de kinderen in onze klas nu rustiger zijn. Ze gaf hierbij Adinan als voorbeeld, die nu in de klas blijft en minder storend is voor de andere klassen. Goed om te merken dat anderen ook de ontwikkelingen van de kinderen zien, omdat dit er hopelijk voor zorgt dat ook de mogelijkheden gezien worden van deze kinderen. 

Op de overheidsscholen kwamen de examens niet binnen deze week. Er zou iets aan de hand zijn, omdat headmasters ouders laten betalen voor de examens en dit wil de regering niet. Er zouden een aantal headmasters gearresteerd zijn. Er zijn volgend jaar verkiezingen. Daar zou dit mee te maken kunnen hebben, maar dat is voor mij niet helemaal te volgen. Aangezien de ouders voor de examens betaald hadden, moeten er wel examens geschreven worden. Nu moeten de leraren daar zelf iets voor verzinnen en wel op hele korte termijn. Ze hadden al begonnen moeten zijn. Toen ik hier met de leraressen van de kleuters over sprak, hadden ze hier veel stress van. De oudere groepen kunnen wat overschrijven van het bord, maar dat kan niet bij de kleuters. Ik gaf aan dat wij examens hadden waar ze misschien wat van konden gebruiken. Daar hadden ze wel interesse in. Ik had wat extra kopieën gemaakt, dus heb ze een set gegeven. Ze hebben dat overlegd met de headmaster en gaan het logo weg tip-exen en ze dan kopiëren. Erg grappig en fijn dat we elkaar zo kunnen helpen.

Zelf had ik een wat lastigere periode, o.a. door verschillende gebeurtenissen in NL die impact hadden, gedoe op de compound, ziekte (soort griep) die op de compound heerst waardoor ik zelf ook niet helemaal fit was en watertekort. Gelukkig is het bijna vakantie.

Over Waria is er helaas iets minder goed nieuws. Zij heeft een epileptische aanval gehad op haar nieuwe school. Epilepsie wordt hier soms gezien als iets spiritueels en besmettelijks. Dit zorgt ervoor dat Waria helaas weer thuis zit. Na verschillende gesprekken met de directrice van de nieuwe school gaf ze aan dat Waria welkom is, als ze medicatie heeft tegen epilepsie. Dat kostte wat overtuigingskracht, maar hier stemde ze mee in. Helaas ziet de vader van Waria het als iets spiritueels. Hij heeft problemen met iemand, die dit zou veroorzaken. Hij ziet dit bevestigd doordat Waria voor het eerst haar nieuwe uniform droeg toen ze de aanval kreeg. Tegen deze logica is moeilijk te redeneren. Toen ik aan gaf dat ik daar niet in geloofde, zei hij dat hij het eerst ook niet geloofde omdat hij moslim is, maar heeft ervaren dat dit echt zo is. Ik heb erop aangedrongen om met Waria naar een dokter te gaan en aangegeven dat Waria tot die tijd bij ons in de klas welkom is. Helaas is beide nog niet gebeurd. Wij blijven hierover contact zoeken met de vader van Waria in de hoop dat hij toch naar het ziekenhuis gaat met haar voor medicatie.

Voor Mustakim zijn er goeie ontwikkelingen. De ouders van Mustakim (4 jaar, hij kan niet lopen) zijn met hem naar het ziekenhuis geweest om te vragen of er een operatie mogelijk is. Mooi dat ze hier op advies vanuit !nclusion actie op hebben ondernomen. Tot mijn verbazing kreeg hij medicatie mee naar huis en wel vitamine b. Toen ik hier met Nicolas over sprak, gaf hij aan dat dit misschien was omdat hij ondervoed was en sterk moet zijn voor een operatie. Madam Emelia herinnerde mij eraan dat ik dat aan het begin zelf had gezegd, omdat ik dat dacht te zien aan zijn haar. Het haar van Mustakim ziet er nu beter uit. De signalen van ondervoeding zijn nu minder. Hopelijk is hij straks sterk genoeg voor een operatie en kan hij dan leren lopen. Het zijn kleine stapjes met hopelijk grote gevolgen voor de toekomst van Mustakim.

Fijne feestdagen! 
Hier zijn met kerst voor zo ver ik nu heb begrepen geen kerkdiensten, dus grote kans dat ik live meekijk in NL. 

Liefs Lianne