Rustig weekje

Allemaal heel erg bedankt voor de hartverwarmende reacties en opbeurende woorden. Erg fijn om dit te horen en lezen!!

Afgelopen week heeft het veel geregend. En zoals jullie waarschijnlijk allemaal wel snappen, kan er dan niet gewerkt worden ;). In NL zijn er van die dagen (donker en regenachtig) dat ik mij bedenk dat het echt weer is om in bed te blijven liggen. Hier ben ik daarin niet de enige en doet iedereen dat ook gewoon. En ik vind het geen probleem om mij daar aan aan te passen :). De regen begon vaak 's morgens, dus hoefde ik er niet aan te denken om op mijn fiets te stappen. Lekker met een boek op bed hangen... Niemand verwacht ook dat je op ik op mijn werk verschijn. Het is zelfs zo dat het raar is als ik met regen op mijn werk aankom. Meetings en afspraken zijn echt niet belangrijk genoeg om daar voor door de regen te gaan. Misschien is dit iets om in NL over te nemen.

Voor het project is de motivatie helaas nog niet echt terug. Afgelopen week heb ik mij vooral bezig gehouden met het maken van files waar alle info te vinden zou moeten zijn over een kind. Hopelijk is dan op termijn makkelijker terug te vinden wat er gedaan is voor een kind en welke hulp het krijgt. Afgelopen week is er iemand van het bestuur aangekomen in Ghana. Ik had gehoopt dat daarmee ook de spirit weer een beetje terug zou komen. Helaas zakt die alleen maar verder weg nu er nog meer verhalen los komen. De Ghanese medewerkers hebben de afgelopen maanden steeds enthousiast gereageerd op onze plannen. Dus zijn wij daar ook enthousiast mee aan de slag gegaan. Nu hebben ze tegen het bestuurslid uit NL gezegd dat ze er helemaal niet achter staan. Tsja en tegen wie spreken ze dan de waarheid? Of zeggen ze tegen beide wat ze denken dat we willen horen? Ik heb geen idee en weet niet wat ik er van moet denken. Naomi en ik hebben nu besloten om vanaf zaterdag 2 weken te gaan reizen. Dan kunnen we even afstand nemen en hopelijk is daarna dan duidelijk welke kant ze op willen met het project, zodat wij dan kunnen bekijken of we nog kunnen betekenen.

Afgelopen week ben ik naar een Bijbelstudie avond geweest. Ik was erg benieuwd hoe dat hier zou gaan. Ik vond het erg interessant. Het begon met bidden. Dat gaat hier anders dan op de meeste plaatsen in NL. Iedereen bidt hard op en ijsbeert ondertussen wat heen en weer. Ik heb dat ook geprobeerd, maar ik voel mij toch meer op mijn gemak als ik zachtjes bid en daarbij op een stoel zit. Anders word ik ook heel erg afgeleid. Daarna werd er uitbundig gezongen en gingen we in groepjes uit elkaar om te praten. Het ging over loyaal zijn naar je leiders. Een echte Ghanese gedachten in mijn ogen gekoppeld aan het vehaal van Gehazi en Elia.

Toen het afgelopen was, werd ik naar huis gebracht, omdat ze graag mijn huis wilde zien. De pastor heeft een auto en ik wees hem de weg. Het laatste stuk is lastig te bereiden voor een auto met alle regen, dus liepen we het laatste stuk. We parkeerde vlak bij een groot nieuw modern huis. De pastor en Jeanet wilde al naar dat huis lopen. Ze dachten dat ik daar zou wonen. Ik liep de andere kant op, dus volgde ze mij ondertussen vragend wie er dan in dat huis woonde. Ik wist het niet. Toen we vlak voor mijn compound liepen, vroegen ze waar dan mijn huis was. Toen ik zei dat dit mijn huis was, konden ze dat niet echt geloven. Tot ik naar binnen liep en door iedereen begroet werd. Ik liep naar mijn hut en ook dat hadden ze duidelijk niet verwacht. De pastor vroeg of ik mij wel comfortabel voelde in deze hut. Haha, hij had duidelijk wat anders verwacht. Erg grappig!!

Afgelopen zondag was er een pas getrouwd stel in de kerk met al hun aanhang. Er werd echt een feestje gevierd. Tijdens het zingen ging de visite een aantal keer naar voren om een dansje te doen. Een ander feest is dan helemaal niet nodig. Iedereen ging uit zijn dak in de kerk. Leuk om te zien!!

Met Kudus gaat het de goede kant op. Hij weegt nu 2 kilo!!! En ik vind hem echt al groot. Al is dat waarschijnlijk absoluut niet zo als ik hem naast Dez zou zien. Wat zou ik Dez en Simone en Christiaan graag even in het echt zien... Nog 3 maanden en dan ben ik weer in NL! En daar begin ik toch wel steeds meer naar uit te kijken. Zelfs zo erg dat ik er serieus over nadenk om eerder naar huis te komen. Maar wie weet is dat gevoel na de vakantie weer helemaal weg ;).

Lieve groetjes