De broer van mijn moeder
15 februari 2013 - Tamale, Ghana
De afgelopen weken was mijn moeder hier heel veel weg. Ze was steeds bij haar broer die erg ziek was. Het klinkt misschien raar, maar het is op de compound toch niet hetzelfde als mijn moeder er niet is. Stukje bij beetje kwam ik er achter waarom ze steeds weg was. Wanneer ik aan mijn zus vroeg hoe het met mijn moeders broer ging, zei ze steeds "he is fine". Ik snapte er niks van en wanneer ik zei dat hij ziek was, bleef zij volhouden dat hij fine was :-S.
Nadat ik het aan iemand anders had gevraagd, hoorde ik dat de broer van mijn moeder echt heel erg ziek was en dat ze niet zeker wisten of hij het zou overleven. In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat ze hem daar niet konden helpen en dat hij op zoek moest naar een goede herbalist.
Woensdag was mijn moeder thuis. Wat ik erg fijn vond. 's Avonds heb ik een hele tijd met mijn moeder en Suale (mijn broer als tolk) zitten praten. Mijn moeder maakte zich grote zorgen om haar broer en wist niet wat ze nog kon doen en naar welke herbalist ze nog toe kon gaan. Erg triest om haar zo verslagen te zien. Ik kreeg toen te horen dat er iets met zijn lever zou zijn.
Donderdagochtend is mijn moeder weer naar haar broer gegaan. Rond 11 uur werd ik gebeld dat haar broer was overleden. Ik voel mij hier echt een onderdeel van de familie en het raakte mij dan ook wel. Gelukkig kon ik met iemand mee naar the village waar mijn moeder en haar broer waren. Toen mijn moeder naar buiten kwam om mij te begroeten, begon ze te huilen (en ik ook). Ik ben blij dat ik naar haar toe heb kunnen gaan, al was het niet echt makkelijk.
Het lichaam is gisteren begraven. Dit gebeurt alleen door de mannen. De vrouwen zitten bij elkaar in een kamer en praten wat. Geen idee waarover, want er was niemand die engels sprak.
Zondag is de funeral. Dan wordt het leven van de broer herdacht. Hij was nog niet oud en heeft 2 jonge kinderen, 1 is zelfs nog maar een paar maanden oud. Daarbij heeft mijn moeder maar 1 broer en was hij degene die voor haar moeder zorgde. Dat zorgt dus voor extra zorgen nu. Erg triest allemaal.
Groetjes
een verdrietig verhaal, je denkt gauw in zo'n situatie (Afrika) van had een goede arts of ziekenhuis uitkomst kunnen bieden? Goed dat je er voor je 'moeder' was, zo kun je verdriet delen. Veel sterkte deze laatste dagen (toch?), groetjes, Bep en Ab
Sterkte en lieve groet, Diny
Best wel erg als je zo iets meemaakt ver van je familie vandaan.
Uit je verhaal blijkt wel dat je dit als eigen familie ziet.
Fijn als je ze bij kan staan.
Probeer er nog wat van te maken de komende week.
Sterkte in alles.
Gr Alwin