Dagelijkse dingen

29 januari 2013 - Tamale, Ghana

Hallo allemaal

Leuke reacties weer!!!! Conny, het zal je verbazen maar op tijd opstaan is hier geen probleem. Maar ik lig hier meestal ook om 9 uur al op bed. Dus mijn zus heeft best vaak hulp van mij :-). Ach, ja en die compound vegen, Joline, die is van beton op sommige stukken. Op andere stukken is het beton al weg en dan is het idd het verplaatsen van zand. Er liggen ook altijd veel geiten en schapenkeutels, dus die veeg ik dan weg en ook alle plastic en papier enzo. Dat wordt hier gewoon neergegooid. Dus het heeft nog best zin. Voor het zand maakt het weinig verschil. Het is harmatanseizoen hier. Dat houdt in dat er veel wind is en dat het zand er dus direct weer opwaait :-). Het is ook wel lekker verkoelend. Gelukkig is het 's nachts niet meer zo koud hier ;-).

Afgelopen week was de pijp weer eens afgesloten. Dat is toch erg lastig, want water gebruiken we heel veel. Voor water moeten we dan verder lopen. Vandeweek ging ik mee water halen. We moesten al wat verder, omdat de pijp dichterbij afgesloten was. We hadden 1x gelopen en gingen voor een 2de keer naar de pijp. Toen kwam er geen water meer uit, dus moesten we zonder water terug. Toch jammer :-(. En ik blijf het ook gewoon raar vinden dat de pijp af en toe gesloten wordt. Nu was het gelukkig maar voor 1 dag, maar ik heb ook al meegemaakt dat het voor ruim een week was.

In deze periode zijn er heel veel funerals en weddings. Afgelopen weekend viel ik met mijn neus in de boter; er ging een neef trouwen. Het was niet zo maar een bruiloft. De moeder van de bruidegom woont in Accra, wat over het algemeen wat rijker is, dus was het een groot feest. Erg leuk om mee te maken. Zoals bij veel dingen hier, verbaasde ik mij nu ook weer over hoe dingen hier gaan. 's Morgens verzamelde alle mannen zich voor onze compound onder een boom. Zij gingen naar de moskee. De vrouwen zijn daar niet bij en de bruid dus ook niet. Toch bijzonder. Vervolgens verzamelde alle vrouwen zich bij ons op de compound (de moeder van de bruidegom, is de dochter van mijn oma hier, dus is onze compound ook haar compound, ookal woont ze in Accra). Er werd vertelt dat er een bus zou komen die ons op kwam halen. Maar ja, die kwam niet. Dus liepen we met zijn allen naar de weg. Daar werden taxi's aangehouden. In iedere taxi gingen we met zo veel mogelijk. Ik zat met 8 andere vrouwen en de chauffeur in een taxi :-). Het was gelukkig niet zo ver. Op de plaats van bestemming zaten alle mannen onder grote partytenten aan lange tafels te eten. Wij, vrouwen, gingen ergens anders zitten. Na een minuut of 10 ging iedereen op eens weer lopen. Ik ben gevolgd (jaja, af en toe ben ik heel volgzaam :-)). We gingen eten halen. Daarna hebben we dat op onze eigen plaats opgegeten en vervolgens ging weer iedereen lopen. Nu gingen we in een andere partytent zitten, tegenover de partytent van de mannen. Na een half uur kwam het bruidspaar binnen. Daarna kon het feest beginnen. Er werden verschillende acts opgevoerd. Er waren lokale dansers en drummers, sommige gasten gingen playbacken, de taart werd aangesneden, het bruidspaar deed een dansje en de champagne werd gepopt door verschillende gasten. Van de taart kregen sommige mensen (die vooraan zaten) een brokje en ook de champagne werd uitgedeeld aan de mensen die vooraan zaten. Rond half uur werden er foto's gemaakt met het bruidspaar en was het feest afgelopen :-). Bij ons op de compound was het de dagen ervoor al een drukte van belang, omdat iedereen mijn tante kwam begroeten. En er werd vlees gegeten. Ik denk dat mijn broer the forest in was geweest. Hij zat ratten (ze zeggen hier dat het geen ratten zijn, maar bushcats) schoon te maken en een beest dat op een kleine krokodil leek. De ratten worden gewoon in zijn geheel geserveerd. Ik heb een klein stukje geproefd, maar vond het echt niet lekker. De volgende dag kreeg ik een hele rat op mijn bord. Ik heb vriendelijk bedankt ;-). Ik eet hier veel, maar dit ging mij toch echt te ver.

Oei, het is wel een erg lang verhaal geworden. Nou, ja, hebben jullie ook wat te doen ;-).

Liefs Lianne

Foto’s

2 Reacties

  1. Alwin:
    29 januari 2013
    Toch leuk om om dit te lezen. Ik krijg ook elke week via de mail van een vriendin haar belevenissen in Guinee te lezen en dat gaat over mensen die geopereerd moeten worden. (Mercy Ships)
    Wat wel apart is dat je over broer en zussen spreekt en tante en neef.
    En dat de mannen en vrouwen apart zitten.
    Wat de rat betreft daar hebben wij blauwe korrels voor en daar frituren zij ze hoop ik.
    Dit was nu echt een mooi stuk om te lezen vooral de rat is zie hem al kijken met van die mooie kraaloogjes.
    Veel plezier verder en werkse nog (Laatste loodjes)

    Gr Alwin
  2. Joline:
    30 januari 2013
    Leuk om te lezen Lianne!! Ik heb nu een veel beter beeld van de compound :) Veel plezier nog daar, je schrijft er leuk over! Groetjes, Joline