Een drukke week...

Ja ja, afgelopen week had ik op eens een soort van volle agenda. Hoewel ik hier geen agenda gebruik, had ik wel voor iedere dag een afspraak. Toch vreemd hier in Ghana.

Afgelopen maandagavond was het firefestival. Ik was nu beter voorbereid dan de vorige keer en wist ongeveer wat ik kon verwachten. Met Zuleha, Asana (het zusje van Azara) en Mummi vertrokken we naar the chiefpalace, waar het feest zou beginnen. Het duurde lang, maar na een uur wachten begon de optocht. Er werd weer gezwaaid met aangestoken fakkels van riet. Ik vond dit maar niks, dus bleven wij een beetje achteraan en aan de zijkant lopen. Het was een mooi gezicht al dat vuur, maar het blijft mij verbazen dat dit allemaal goed gaat. Rond 23 uur was ik weer thuis. In het dorp ging het dansen toen nog een paar uur door.

Woensdag hadden we de Mekka-thing, zoals Naomi en ik dit genoemd hebben. Een paar weken geleden vertelde Tolehatu dat haar oma volgende week terug zou komen uit Mekka. Het was de bedoeling dat iedereen dan van de zelfde stof kleren had en zou groeten. Naomi en ik hadden ook allebei een rok en een top laten maken voor deze gelegenheid. Oma kwam een paar weken later dan verwacht terug en afgelopen woensdag was het dan eindelijk zo ver. We hesen ons in onze nieuwe kleren en vertrokken samen met mijn moeder, Sala en Rahma naar de plaats van oma. We gingen lopend naar het volgende dorp. Dit ging op zijn Ghanees, dus slenterend, groetend en onderweg veel stoppen om een praatje te maken. Bij oma kregen we na de nodige begroetingen Mekka-water te drinken en hebben we een film over Mekka gezien. Toen we vragen gingen stellen, vond ik het vreemd dat ze op veel vragen geen antwoord konden geven. Nadat we gegeten hadden, zijn we terug geslenterd. Een echt Ghanees uitstapje dus!! :)

Donderdag was een pittige ochtend. Ik zou Nicholas het nieuwe huis van Sadat en zijn moeder laten zien. Een paar weken geleden zijn zij verhuisd. Dit huis is ver uit town en Nicholas was hier nog nooit geweest. Sadat zijn moeder ligt in het ziekenhuis met een wond aan haar been/ voet en heeft suikerziekte. Ze mag dus niet eerder naar huis dan dat de wond genezen is. Ze woont alleen met Sadat in het nieuwe huis. Sadat is ongeveer 14 jaar en spastisch. Hij kan niet lopen en praten en heeft weinig controle over zijn armen en handen. We wisten niet wie er nu voor Sadat zorgde. Toen we bij het huis kwamen zat Sadat buiten. Het stonk naar urine en het was erg rommelig. Er lag een puppy die duidelijk erg ziek was en er was iemand die Sadat's caretaker zou zijn. Dit was een meisje van ongeveer 7. Zij moest bij Sadat blijven en voor hem zorgen. Een trieste situatie. Gelukkig is er een buurvrouw die de kinderen regelmatig wat eten geeft. Hopelijk wordt de moeder snel ontslagen uit het ziekenhuis...

Donderdagmiddag was het tijd voor de kroketten. Natuurlijk halen ze het niet bij oma's bitterballen, maar toch waren we er hier erg blij mee en hebben we er echt van genoten :).

Vrijdag ben ik met Naomi, Sala en Rahma en 3 andere vrijwilligers naar Nkoranza vertrokken. Zaterdag hebben we de watervallen bezocht. De watervallen blijven mooi en het is heerlijk om daar te zwemmen. Sala en Rahma genoten ook zichtbaar. Het was voor hun voor het eerst dat ze op deze manier een weekendje weg gingen. We hebben een heerlijk weekend gehad met elkaar! :D Gisteren zijn Sala, Rahma en de andere 3 vrijwilligers terug naar Tamale gegaan. Naomi en ik blijven nog een week bij Hand in Hand.

Tot over 5 weken!!