Veel gebeurd

22 januari 2014 - Tamale, Ghana

Tsjonge, wat kan er in 2 dagen veel gebeuren. Dus weer tijd voor een nieuwe blog om jullie op de hoogte te houden :).

Afgelopen dagen was mijn Ghanese moeder niet lekker. Ze ademde heel zwaar en is uiteindelijk gisteren naar het ziekenhuis gegaan. Daar moest ze meteen blijven. 's Avonds ben ik met mijn zus en schoonzus op pad gegaan om mijn moeder te bezoeken en spullen te brengen. In de ziekenhuizen hier krijg je geen eten, dus gingen we eten naar haar brengen. En ze wilde ook graag warm water om zich te wassen, dus ging er ook een emmer warm water mee. Ook dat krijg je hier niet in het ziekenhuis. Het ziekenhuis is in town. Dat is een aardig eindje lopen, dus namen we n taxi voor 90 cent. Best te doen ;). Bij het ziekenhuis hebben we mn moeder opgebeld om te vragen waar ze was. Ze kwam toen naar de ingang van het terrein gelopen. Het leek al weer wat beter te gaan. Al was ze nog wel snel buiten adem. Met de hoeveelheid medicatie die ze hier voorschrijven kan t ook bijna niet anders dan dat je snel beter bent. Er lag nog een hele zak medicijnen naast haar bed met oa peniciline en pcm. Wat ze heeft wordt hier verder niet vertelt door de dokter, dus dat blijft altijd n raadsel. Verder lag ze op n kamer met een stuk of 15 andere vrouwen. Er lagen ook 2 kraamvrouwen tussen met wel hele kleine baby's. Ik vermoed dat die in NL in n couveuse zouden liggen of iig niet tussen andere zieken. Nu is het afwachten wanneer mijn moeder weer naar huis mag van de dokter.

Maandag ben ik naar een school geweest voor verstandelijk gehandicapten. Ja, oma de bus kwam toch nog :). Er rijdt een schoolbus door Tamale die de kinderen oppikt. De school is ver buiten Tamale en is niet aan te fietsen, helaas. Dus stond ik op een van de stopplekken op de bus te wachten. Er was mij vertelt dat ik er voor 7 uur moest zijn, want de bus zou niet wachten. Uiteindelijk kwam de bus om kwart voor 8. Maar hij kwam iig en dat vond ik al heel wat :). Op de school zelf was ik onder de indruk van de manier waarop er lesgegeven wordt. Zeker na mijn ervaringen van vorig jaar op de school. Na het vegen en assemble, begon de dag met moral lessons, gegeven door de directrice. Ze vertelde de kinderen iets over God en eindigde ermee dat God hun allemaal had gemaakt en dat ze dat niet mochten vergeten. Erg goed, omdat de meeste van deze kinderen er vaak niet echt mogen zijn.

Gisteren een dagje op de motor door gebracht om wat verre kinderen te bezoeken. En ze waren echt ver. Dus heerlijk genoten van een ritje door de verschillende landschappen hier. En veel gezien.

Allemaal bedankt voor de lieve reacties!!

Fijne dag vandaag!!

2 Reacties

  1. Conny:
    22 januari 2014
    Hoi Lianne,

    Een dagje op de motor, heerlijk. Zelf gereden? Of heb je je laten rijden. Spannend voor "je moeder", hoop dat ze snel weer mag opknappen. Wat een schrijnend verhaal van die gehandicapte jongen van 8 jaar, wat moet dat wel niet voor zijn moeder betekenen. Hoelang gaat ze dit nog volhouden en hoe? Wat is het hier dan toch allemaal maar luxe, en wat zijn er veel mensen gewoon verschrikkelijk ontevreden... of het nooit genoeg of goed is...
    Succes met je werk, groetjes vanuit Heteren, Conny.
    PS het is soms iets kouder aan het worden, maar sneeuw zit er nog niet in! Geniet maar van de zon!
  2. Leontien:
    22 januari 2014
    Lieve Lianne,

    Wat fantastisch om te lezen wat je allemaal onderneemt en meemaakt. Het is zo herkenbaar, het herinnert mij aan de mooie tijd in Rwanda. Wens je veel succes toe!

    Liefs, Leontien