Naar Mpaa (moeders moeder)

Tsja en dan is het aftellen en afronden nu echt begonnen. Volgende week dinsdag stappen Naomi en ik op de bus voor onze laatste week aan het strand. En een week later zijn we, als alles goed gaat, weer in NL. Ik kan mij daar nog weinig bij voorstellen...

Afgelopen weekend ben ik met mijn moeder naar haar moeder geweest. Zij woont in een village, ruim een uur vanaf Tamale. Het was een hele belevenis. Heen gingen we met de motorking, een motor met een soort laadbak erachter. Ghanezen zijn altijd verbaasd als een blanke daarin zit. Ik snap niet goed waarom, want ik vind het wel een prettige manier van reizen. Lekker met mijn hoofd in de wind. De rest van de laadbak lag vol met andere spullen voor oma, oa houtskool, yam en rijst. Majeed ging mee om te vertalen, want in het dorp sprak niemand engels.

Oma hoorde en zag slecht. Dit zorgde voor grappige situaties. Zo begon ze tegen mijn moeder te praten terwijl die weg was. Toen ik dat zei, dacht ze dat ik Majeed was en begon ze Majeed te roepen. Uiteindelijk heb ik mijn moeder er maar bij geroepen, omdat ik echt geen idee had waar oma het over had.

's Middags heb ik geholpen water halen. Toen we volgende dag oa de chief gingen begroeten, had het hele dorp het erover dat ik water had gehaald op mijn hoofd. Dat vonden ze toch wel heel bijzonder. Voor mij is dat inmiddels heel normaal geworden...

's Avonds sliep ik bij oma en mijn moeder in de hut op de grond. Eerst stond de deur open, maar later ging die dicht en wat werd het toen warm in de hut. Na een uur draaien ben ik naar buiten gegaan om daar te slapen. Daar was het lekker koel. Later koelde het daar te veel af en ben ik weer naar binnen gegaan om daar verder te slapen. Ik was toch blij dat ik de volgende avond gewoon weer in mijn eigen bed lag :).

Na bijna een jaar wachten is het zwembad weer open. Er zijn wel andere zwembaden in Tamale, maar die zijn allemaal heel diep. We wilden graag met de kinderen van het project gaan zwemmen. Dat hebben we gedaan. We gingen met zijn 4-en en zouden 3 kinderen meenemen. Helaas was er maar een kind dat het leuk vond. De andere 2 vonden het te spannend. De meeste kinderen komen nooit ver buiten. Omdat ze bleven huilen heeft Nicholas ze opgehaald en naar huis gebracht. Met Yasira hebben we nog een hele leuke middag bij het zwembad gehad.

Gisteren ben ik naar Netcare geweest. De school waar ik vorig jaar les heb gegeven. Er was nog geld beschikbaar van de Airborne school in Renkum. Omdat er in het begin van het jaar veel onduidelijkheid was over de toekomst van de school, heb ik gewacht tot er meer duidelijkheid was. En dan niet alleen in woorden, maar ook in daden. Op dit moment wordt de school echt opgeknapt en mr Jamal wilde graag een schommel voor de school. Dus die had hij besteld. Gisteren werd die gebracht. De kinderen waren echt super enthousiast dus dat was erg leuk. Bij mijn vertrek kreeg ik natuurlijk weer een mooi praatje over alle efforts die ik bij de school heb gebracht. En weer alle dank voor de efforts van Airborneschool in Renkum. Ook iedereen die langs is geweest werd bedankt. En mijn ouders hadden het toch wel heel goed gedaan, omdat ze 2x langs zijn geweest. Dus dank aan iedereen.

Ook bij Yumba ben ik al de laatste keer geweest. Daar hadden ze er nog niet op gerekend dat ik voor het laatst kwam. Ze zeggen dat ze nog een keer naar de compound komen om mij te bedanken. Ik ben benieuwd of het daar echt van gaat komen. Het blijft ten slotte Ghana.

Ik ga nog even genieten van de laatste weken hier!!

Tot gauw allemaal!!