Sociale verhoudingen, ik snap er niks van…
Afgelopen week werd het mij een aantal keer duidelijk dat de sociale verhoudingen en verwachtingen hier anders liggen dan in Nederland. En dat is soms best lastig, omdat ik daardoor soms verwachtingen schep die ik niet zo bedoel :S
Maandag kreeg Pilsman (of hier Kpulsman, wat geld betekent) te horen dat zijn broer was overleden doordat hij gebeten was door een slang. Ondanks dat verhalen van jonge mensen die overlijden hier regelmatig voorkomen, blijft het toch wel indruk maken op mij. Pilsman vertrok naar Bimbilla om daar de funeral te regelen. Hij had mij gebeld om mij op de hoogte te brengen. De volgende ochtend in de bus vertelde ik dit aan 2 andere leraren. Zij vonden dat ik met Pilsman mee moest naar Bimbilla en hem moest helpen bij het regelen van de funeral, omdat we goed met elkaar op kunnen schieten. Gelukkig was Pilsman tegen die tijd al in Bimbilla en is het niet makkelijk om daar zelf te komen.
Op Yumba zijn we bezig om de special olympics te organiseren voor de noordelijke regio’s. Pilsman was daar de hoofdorganisator van. Maandag waren we gestart en komende week moet het allemaal plaats vinden. Dingen organiseren hier valt niet mee. Alles gebeurt op het laatste moment. En nu Pilsman er niet is, weet niemand precies wat er moet gebeuren. Een van de sportonderdelen is kogelstoten. Nu is het probleem dat er geen kogel is om mee te oefenen. Toen er een paar leraren naar town gingen om zand voor het verspringen te halen, vond ik het logisch dat ze ook een kogel mee zouden nemen voor het kogelstoten. Dus stelde ik voor aan een van de leraren om de betreffende leraar te bellen en te vragen of hij een kogel kon kopen. Eerst draaide hij er een beetje om heen en toen stelde hij voor dat ik een brief zou schrijven waarin ik hem opdracht gaf om deze opdracht te geven. Ik was verbaasd en met wat doorvragen kwam ik er achter dat ze dit alleen kunnen doen als de directrice hier opdracht voor geeft. En die was naar het ziekenhuis, dus dat schoot lekker op. Iedereen zit hier te wachten op opdrachten en zolang je die niet gekregen hebt, hoef je ook niks te doen. Eigen initiatief zit er niet in, helaas. Voor mij soms wel wat ingewikkeld en ik zal daar vast al veel fouten ingemaakt hebben. Een van de leraren vertelde vandeweek wel in de bus dat hij de vorige dag eigenlijk al wilde stoppen met de sportlessen, omdat hij moe was. Maar toen hij zag dat ik doorging, vond hij dat hij dat ook wel moest kunnen J en was hij toch ook maar doorgegaan.
Het oefenen voor de Special Olympics heeft heel wat voeten in de aarde. Er moet 100, 200 en 400 meter hard gelopen worden. Er is alleen niet een echt goede oefenplek en de kinderen moeten leren om in een baan te blijven lopen. We hadden geen banen, dus zijn die gemaakt door geulen te maken en deze op te vullen met as. Na 2 uur was dit gedaan en waren de leraren eigenlijk te moe om nog te oefenen met de kinderen. Jullie snappen dat ik toch wel graag nog wat wilde doen en dat de kinderen toch nog gelopen hebben J. De volgende dag wilde we ook het verspringen oefenen. Ook hier was geen plaats voor. Dus werd er een stuk grond los gemaakt en werden er 2 zakken zand gekocht om de grond zacht genoeg te maken. Dit kostte een hele ochtend. Maar toen kon er de volgende dag toch geoefend worden. Het vraagt dus heel wat improvisatie hier. Maar dat heeft dan ook wel weer wat en de voldoening is daardoor groter, wanneer de kinderen dan echt kunnen oefenen J.
Dan was er deze week ook nog een probleem tussen A en N of eigenlijk was dat er al eerder, maar werd ik er deze week in eens in betrokken door A. Helaas werd daar het probleem alleen maar groter door. Dus ging ik met N naar A toe. De vader van A was er bij en zowel A als N spraken tegen de vader en niet tegen elkaar. In mijn ogen wat omslachtig, maar voor hier wel normaal. Het ging allemaal in Dagbanli. Hoewel ik erg mijn best doe om dit te leren, kon ik dit toch niet echt volgen. Maar ik wilde er toch niet verder in betrokken raken, dus ik vond het wel prima.
Ik weet niet of ik het ooit ga leren om op deze manier te communiceren en of ik de sociale verhouding ooit ga snappen. Waarschijnlijk blijf ik daar toch te eigenwijs voor en los ik problemen toch het liefst direct op met degene waar ik een probleem mee heb.
Het laatste nieuws wil ik jullie toch ook niet onthouden… Het regent deze week al voor de tweede keer!!! Daarvoor heb ik nog geen regen gezien dit jaar, dus ik geniet ervan!! Wie had dat verwacht? En de lucht koelt er ook eventjes iets van af om vervolgens weer op te lopen naar ruim 40 graden.
Nawoeni ti bjau!
