Een weekje rustig aan

Afgelopen week voelde ik mij niet echt fit. Ik had behoorlijk last van diaree. Verder had ik geen klachten, maar met deze warmte voelde ik mij toch al snel wat slapper worden. Met een antibioticakuur hoop ik er voorlopig voor goed vanaf te zijn. Ik heb afgelopen week een beetje rustiger aan gewerkt dan normaal. Wat hier gelukkig geen probleem is en ook niet echt opvalt. :)

Toch valt er wel weer het een en ander te melden over het werk bij Friends of Kassim. Via het werk met de kinderen, probeer ik mij nu ook wat meer te richten op de ouders, omdat zij het toch uiteindelijk moeten doen.

Vorige week was ik bij Yasira, een meisje van ongeveer 4 jaar oud. Ze werd toen net gewassen. De dokter was toen ook net geweest en had als advies oa manipulation meegegeven. Ik denk dat hier doorbewegen van de gewrichten mee bedoeld wordt. Ik heb dit een beetje van Naomi geleerd, dus pas dat af en toe ook toe. Toen ik dit de moeder zag doen, viel het mij op dat ze het erg ruw deed en gewoon doordrukte als er weerstand was. Het deed Yasira duidelijk pijn. Afgelopen week was ik opnieuw bij Yasira. Ze was nu al gewassen. Ik heb haar voorzichtig op de grond gelegd en haar armen en benen doorbewogen. De moeder knikte goedkeurend en ik heb haar laten zien hoe het ook kan. Met daarbij de woorden “bjella bjella”. Dit betekent  “rustig aan”. Ik hoop dat moeder er iets van begrepen heeft en dat ze het voortaan een klein beetje langzamer aan doet. Dat zal al winst zijn. Volgende keer ga ik het haar nog een keer laten zien.

In een van mijn vorige blogs heb ik geschreven over Faiza. Een meisje van ongeveer 4 jaar oud. Toen schreef ik dat ze altijd ging huilen als ik kwam, omdat ze bang voor mij als witte was. Al vind ik mijzelf niet echt wit meer, hier blijf ik een salimenga. :( Inmiddels is ze helemaal aan mij gewend en nu gaat ze huilen als ik weg ga. Ook niet echt fijn, maar in ieder geval al beter, omdat ik nu wel iets met haar kan doen.

Helaas blijft de thuissituatie van Faiza zorgelijk. We proberen er nu achter te komen wat precies het probleem is. Meestal is ze bij haar vader en soms bij haar moeder. Afgelopen week ben ik samen met Nicholas gaan praten met beide ouders apart om te horen wat hun verhaal is. Volgens de vader zorgt oma van moeders kant voor problemen en volgens moeder zorgt ook oma van vaders kant voor problemen. Het wordt nog een hele klus om dat op te lossen omdat grootouders vaak veel te zeggen hebben hier, omdat ze ouder zijn.

Tijdens een van mijn rondes kwam ik afgelopen week langs de plaats waar Tani vocational training krijgt. Ik heb een paar weken geleden een naaimachine voor haar gekocht en samen met Nicholas gezorgd dat ze ingeschreven werd voor de vocational training. Nu zat ze achter de naaimachine en was ze ingespannen aan het naaien. Ze leert nu naaien, zodat ze later hopelijk in haar eigen onderhoud kan voorzien.

Wat mijzelf betreft gaat het weer beter. Ik heb wel besloten om te gaan kijken of ik een eigen huisje kan huren hier. Ik heb hier met verschillende Ghanezen over gesproken en zij zijn nu voor mij aan het rond kijken. Als ik hier een jaar wil blijven, is het wel lekker om een plekje voor mijzelf te hebben. Ik heb geen idee of dit gaat lukken en op welke termijn. Ik zal jullie op de hoogte houden.

Lieve groetjes uit Kanvilli