Terug op de compound

Vandaag is mijn moeder weer terug gekomen op de compound. Ze hebben haar ontslagen uit het ziekenhuis. En natuurlijk is ze al weer volop aan de gang op de compound. Dat wil zeggen dat ze alles al weer aan het regelen is en vrij veel rond loopt voor iemand die nog geen week geleden een zware operatie heeft gehad. Op zich fijn dat ze weer thuis is. Zeker gezien de moeilijke systemen hier bij het ziekenhuis. Ik blijf het vreemd vinden dat er van familie verwacht wordt dat ze alles doen en regelen, maar wel worden iedere keer dat ze komen buiten tijden 4 en 6 uur worden uitgekafferd. Ik was daar op een gegeven moment wel klaar mee in ieder geval. En als blanke viel ik natuurlijk extra op, dus kreeg ik waarschijnlijk nog wat vaker de wind van voren. Ik ben blij dat we daar vanaf zijn.

Op de compound zal nu helemaal wel snel alles weer zijn normale gangetje gaan. Dat blijft voor mij een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het mooi dat ze hier het leven makkelijker accepteren zoals het komt. Dat kunnen ze hier echt goed. En ze leggen het dan in God's hand. Ik vind dat mooi. Tegelijkertijd merk ik dat ik het soms lastig vind dat er daardoor ook minder over gepraat wordt. Maar zolang ik af en toe met NL contact heb om er over te praten, vind ik daar ook mijn weg wel in. Ik merk dat het hier voor mij ook makkelijker is om dingen te accepteren zoals ze zijn. Al zijn er ook momenten dat mijn NLse gewoontes wat meer de boventoon voeren.

Bij Friends of Kassim is het de bedoeling dat ouders deze week voor het eerst zelf de special meals voor hun kind op komen halen. Normaal werd dit altijd gebracht. Dit kostte veel tijd voor de fieldworkers. Daarnaast werd daardoor alle verantwoordelijkheid bij de ouders weg gehouden. Vorige week hebben we een meeting gehouden waarbij we de ouders hebben vertelt dat ze voortaan zelf hun spullen op moeten komen halen. We hebben ze toen ook vertelt dat deze week de special meals opgehaald moesten worden. Helaas is er tot nu toe nog niemand geweest die we niet nog een keer hebben geinformeerd. Ik hoop dat dit in de toekomst beter zal gaan. Het is in ieder geval erg leuk om dit mee op te starten en te zien hoe dingen gaan. Hopelijk kan ik de Ghanese fieldworkers voldoende ondersteunen en gaan ze voordat ik weg ben ook de voordelen hier van zien. Doordat Nicholas in NL is en Naomi aan het reizen is met haar familie, is het wel druk. Zeker naast alle ziekenhuisbezoeken die ik daarnaast nog heb gebracht. Komend weekend heb ik nog niks gepland, dus dan lekker bijkomen van alle drukte.

Jullie allemaal succes met de laatste loodjes voor de vakantie!!

Liefs uit Kanvilli