Yam verkopen...

Naast het werk voor Friends of Kassim, ben ik deze week een paar keer met Sala meegeweest om yam te verkopen 's middags. Ze gaat dan naar een bepaalde wijk en neemt 4 groepen van 3 yams mee op haar hoofd en probeert die dan aan huis te verkopen. Maandag ging ik met Sala mee. Ik had een blad met 4 yams op mijn hoofd. Dat is voor mij al zwaar genoeg en een hele kunst om die zonder handen op mijn hoofd te houden. Want je armen steeds omhoog moeten houden om het blad op mijn hoofd te houden, is erg vermoeiend. Tegen het eind lukte het goed om het blad in evenwicht te houden op mijn hoofd zonder mijn handen te gebruiken. Ik was daar blij mee. Sala was ook blij, omdat ze meer verkocht had dan de dagen daarvoor. Omdat ik als blanke mee was, zijn mensen eerder geneigd om wat te kopen. Dus dat was fijn. Daarbij is het natuurlijk altijd gezelliger om samen zo'n stuk te lopen. We zijn ongeveer 2 uur op pad geweest. Dus met mijn beweging hier zit het wel goed. ;)

Afgelopen week kwam er ook weer nieuwe yam binnen. Mijn moeder gaat daarvoor naar de markt in town en laat dat een motor met een bak er achter de yam naar huis brengen. Ik vroeg hoeveel mijn moeder betaalt had voor de yam. Sala vertelde mij dat mijn moeder 208 yams had gekocht voor 400 Cedi. Ik was erg benieuwd hoeveel winst er op de yam gemaakt wordt. Meestal worden er 3 yams voor 5 Cedi verkocht. Tot mijn verbazing kwam ik er achter dat mijn moeder dan per keer ongeveer 50 Cedi verlies maakt. Ik vond dat behoorlijk schokkend. Toen ik dat zei, werd mij vertelt dat ze soms winst maakt en soms verlies. Naar mijn idee is het bijna niet mogelijk om op deze manier winst te maken. Maar hier blijven ze daar toch van overtuigd.

Vrijdag ging Sala opnieuw yam verkopen toen Naomi even op de compound was. Naomi wilde ook wel een keer mee en Sala wilde dat ik dan ook mee ging. Dus ben ik nog een keer meegegaan. Was ik de vorige keer blij met iedere groep die we verkochten, kon ik nu toch minder blij zijn met een groep yam die we verkochten voor 5 Cedi. Echt onbegrijpelijk dat mensen hier op deze manier handel drijven. Ik vermoed dat mijn moeder niet de enige is in Ghana die op deze manier handelt.

Kudus is gisteren weer voor controle naar het ziekenhuis geweest. Hij was dit keer iets aangekomen en hij weegt nu weer bijna 1,5 kilo. Het blijft niet veel, maar er zit weer groei in. Dus dat is positief. Na het badderen geeft Tolehatu hem vaak aan mij, zodat zij ook op kan staan en hem dan later weer over kan nemen om hem in te smeren en aan te kleden. Afgelopen week heeft Kudus het 2x gepresteert om in die korte tijd mij onder te poepen. Dit natuurlijk tot grote hilariteit van mijn zussen :(.

Bij Friends of Kassim was het tijd voor de ouders om de special meals op te komen halen bij het distributiepunt. Het is nu de 2de maand en het blijft nog wennen voor de ouders. Dus moesten we ze allemaal nog wel een keer herinneren. Maar inmiddels zijn nu de meeste ouders geweest. Dus ik heb goede hoop voor de volgende maanden. :) Ik hoop dat we alles nog voor elkaar krijgen wat we hier nog graag willen doen. Alles gaat in Ghanees tempo en er is nog veel dat we willen. Over 4 maanden ben ik alweer thuis. De tijd gaat hier erg snel... Ik ben benieuwd hoever we komen met alle plannen. Ik houd jullie op de hoogte!!

Liefs vanuit een regenachtig (maar dat is goed voor de oogst en ook tegen de warmte) Kanvilli!!!!