Op de compound.

Inmiddels ben ik weer helemaal opgeknapt gelukkig. Er gaat wel een nieuwe ziektegolf over de compound, maar die heeft mij nog niet te pakken. Doordat het regenseizoen is (een beetje de NLse herfst of winter) heerst er hier veel ziekte, soort griep die ze hier malaria noemen. De meeste mensen gaan niet testen, maar nemen wel medicatie tegen malaria. Doordat de weerstand laag is, krijgen ze dat meestal ook. 

Over de voortgang van het project heb ik een stuk geschreven op www.inclusion-ghana.jouwweb.nl onder "voortgang".

Afgelopen week heb ik gekookt op de compound. In town had ik veel groente gekocht, o.a. wortelen, ui, paprika, kool en tomaten. En 2 pakken spaghetti. Samen met Zuleiha ging ik koken. Het is altijd leuk om te merken dat er dan een verwachtingsvolle sfeer op de compound ontstaat. Iedereen zwermt er een beetje omheen en kijkt wat we doen. Ik wilde graag op zijn NLs koken. Zuleiha vond dat we te weinig tomaten en tomatenpuree hadden. Gelukkig worden de spullen hier op de compound aan huis verkocht. Dus kwam er eerst een meisje de compound op die tomaten verkocht en later een die tomatenpuree verkocht. Dus hebben we hier wat van gekocht. Uiteindelijk hebben we dit niet gebruikt.

Toen ik nog zat te snijden was Zuleiha al begonnen met koken. Toen ik in de pan keek, zat er heel veel olie in, een klein beetje uien die al zwart waren en de tomatenpuree. Ik gaf aan dat ik graag op de NLs manier wilde koken. Zuleiha heeft toen de olie en tomatenpuree uit de pan gehaald, zodat ik dit op de NLse manier kon klaar maken. 

Uiteindelijk kon iedereen er wat van eten en vond iedereen het lekker. Halima en Azara kwamen vragen of ik hun een volgende keer wil laten zien hoe ze dit klaar kunnen maken op deze manier. Het was dus leuk dat ze er zo enthousiast over waren. Andere keren als ik had gekookt, vonden ze de groente vaak te hard (ze houden niet van eten waar je op moet kauwen) en vonden ze dat er te weinig peper in zat. Ze lijken daarin wat veranderd te zijn. Ik heb ook uitgelegd dat we in NL denken dat op deze manier meer vitamine behouden blijven in de groenten. 

Zie ook de foto's van het kookfestijn.

Helaas waren er ook minder leuke dingen op de compound afgelopen week. Zo is een van de mannen opgelicht. Hij heeft de mensen die altijd zijn hout regelen veel geld gegeven, maar zij hebben het hout nooit geleverd. Hierdoor is hij en zijn hout en zijn geld kwijt. Hij heeft nu geen geld meer en eet weer mee van de maaltijden die op de compound worden gekookt. Vervolgens werd er 's nachts bij een van de vrouwen ingebroken terwijl ze daar met 5 mensen lagen te slapen. Er werden 3 telefoons en geld meegenomen. Dat zorgde voor veel onrust en stress op de compound. Gelukkig zakken dingen hier ook snel weer en is de rust inmiddels weer een beetje terug. 

Waar ze hier minder van onder de indruk waren, maar ik wel, was dat een van de jongens hier op de compound door zijn moeder met dikke takken geslagen werd. Ik vond dit echt naar om te zien en ben mijn kamer ingevlucht. Toch ontkwam ik er niet helemaal aan. Gelukkig wordt er niet veel geslagen op de compound, maar een enkele keer gebeurt dit dus nog wel. 

Ondertussen weet Sani, de zoon van Mohammed en Halima van ongeveer 1,5 jaar, me goed te vinden. Vooral als ik aan het eten ben. Hij heeft ontdekt dat ik regelmatig wat anders dan tz krijg, dus wil dan ook graag mee eten. Ook wanneer ik tz eet, wil hij met mij mee eten. Wanneer iemand anders hem dan wat eten wil geven, neemt hij dit niet aan, maar van mij wel... Overdag roept hij de hele dag mijn naam. Heel schattig! Hij is alleen niet gewend om zijn zin niet te krijgen, dus soms is dat ook heel lastig.

Liefs Lianne