De eerste 2 weken.

Bedankt allemaal voor de leuke en lieve reacties!

De eerste twee lesweken zijn inmiddels achter de rug. En wat is er veel gebeurd in die twee weken. 

Waar we de eerste lesdag met 5 kinderen gestart zijn, waren er de tweede week al 9. Inmiddels leren we de kinderen een klein beetje kennen en ontstaat er een eerste beeld van hun mogelijkheden en beperkingen. Het is een hele uitdaging om de kinderen te laten luisteren. Ze zijn hier gewend om geslagen te worden om ze te laten luisteren. Daarvan heb ik gezegd dat ik dat echt niet wil. Helaas is dreigen met een stok hier soms wel nodig, omdat dit de manier is waarop kinderen geleerd is om te luisteren. Ik hoop dat hiervoor in de toekomst ook andere manieren voor ontstaan. Ik probeer zelf iig af en toe wat anders uit. 

Naast de 9 kinderen die nu iedere dag komen, zijn er ook nog 5 familieleden met kinderen langs geweest. Zij hebben een inschrijfformulier meegenomen en een lijst met spullen die ze moeten meenemen. Dat is hier normaal. Er staan een aantal kleine dingen op, zoals zeep, een mat, wc-papier en een beker en bord. 

Afgelopen kwam er een vader met een jongetje van een jaar of 6 dat niet kon lopen. Hij is steeds binnen gehouden. Toen ik vroeg of hij naar het ziekenhuis was geweest met het jongetje beaamde hij dat. Ze zouden daar een operatie hebben aangeraden aan beide voeten. Daarna zou het jongetje kunnen leren lopen. De operatie zou 1700 Cedi (= 170 euro) kosten en daar zou geen geld voor zijn. Beide leraressen waren hierdoor geïrriteerd. Ze zeiden dat dit niet heel veel geld was en de vader was op een motor gekomen. Een motor zou minimaal 3x zo duur zijn. Verder lijkt er weinig met het jongetje aan de hand te zijn. De leraressen en ik hebben de vader geadviseerd om terug te gaan naar het ziekenhuis en te vragen of ze het jongetje nog kunnen opereren en wat dit kost, zodat hij kan kijken of hij hier geld voor kan krijgen. Volgens de leraressen kan hij mensen vragen om te helpen deze kosten te betalen, bijv. bij een kerk of moskee. Nadat de vader weg was, waren de leraressen boos. Ik heb uitgelegd dat dit de reden is om het project te starten. Kinderen worden nu zichtbaar, waardoor we ook ouders kunnen adviseren. Hopelijk komt de vader terug met dit jongetje en kan het een vervolg krijgen. 

De eerste week kwamen de ouders de kinderen niet uit zichzelf ophalen. We moesten ze bellen om te zeggen dat ze hun kind op moesten komen halen. Aan het eind van de week kwamen sommige ouders wel, maar altijd minimaal een half uur later. Daarom hebben we de ouders gevraagd om maandagochtend te komen voor een meeting. Tijdens de meeting hebben we het project nog een keer uitgelegd en onszelf voorgesteld. Daarnaast hebben we de verwachtingen van de ouders besproken en wat materiaal laten zien. Aan het eind was er ruimte voor ouders om vragen te stellen of wat te zeggen. Verschillende ouders gaven aan dat er nu al verschil is voor hun kinderen alleen al doordat ze naar school gaan. Dit zorgt er voor dat ze mee doen met wat andere kinderen doen en dat ze het gevoel hebben mee te tellen. Mooi dat dit nu al effect heeft, alleen al door de start. 

Helaas heb ik aan het eind van de eerste week ook al afscheid genomen van Leinat. Ze kwam de derde dag al niet opdagen en kwam de andere dagen steeds later. Ze gaf als excuus dat ze te ver weg woonde en dat ze geen geld voor vervoer had. Omdat dit ws een probleem zal blijven, heb ik met mr Zack een gesprek gehad met haar en hebben we samen de conclusie getrokken dat ze gaat stoppen. Inmiddels is Emelia de tweede week al gestart. Ze kwam maandag voor een sollicitatiegesprek, maar toen had mr Zack, waar ik dat samen mee zou doen, een begrafenis. Ik heb haar gevraagd om te starten. Uiteindelijk hebben we donderdag het sollicitatiegesprek gehad en is het officieel gemaakt. Gelukkig komt het hier allemaal niet zo precies. Er kwam ook nog een derde lerares voor een gesprek. Haar bel ik op als er meer kinderen zijn en we nog een lerares nodig hebben. 

Zo ontwikkelt het project zich steeds verder en dat is fijn. Ik heb ook wat foto's en filmpjes geplaatst. Dat geeft een beeld van hoe het gaat in de klas. 

Met mijzelf gaat het goed. Het is leuk om hier mee bezig te zijn en het nu te zien groeien en concreet te zien worden. Het zijn volle weken. De weekenden probeer ik vrij te houden voor ontspanning. Dit begint vrijdag altijd met een bezoek aan Hanneke waar we samen bijkletsen, koken en eten met haar familie. Dat is altijd erg gezellig. 

Ondertussen loopt het regenseizoen hier ten einde en gaan we langzaam richting het droge seizoen. Het wordt dan warmer en droger. Hopelijk wordt de school dan ook beter bereikbaar. De school staat hier in een zogenaamd "water locked area". Dit houdt in dat de wegen in het regenseizoen moeilijk tot niet begaanbaar zijn door al het water. Het is dan dus een uitdaging om de school te bereiken en meestal lukt dat niet met droge voeten, zelfs niet op de fiets... Voor de kinderen met een lichamelijke beperking is de uitdaging om hier te komen nog groter. Als het droger wordt, zal het ook voor hun weer makkelijker worden.

Groeten vanuit een warm Ghana!

qr-code voor een gift ten behoeve van het project.