Kinderen vinden

Even een kort verhaaltje…

Afgelopen week ben ik naar Toufkia Kanvilli school geweest om daar te vertellen over het project en te vragen of er al kinderen met een beperking op de school zitten en of ze nog kinderen weten met een beperking die niet naar school gaan. Ik werd hartelijk ontvangen onder de boom. Er was een jongetje die niet zo goed kon praten, maar wel goed genoeg om naar school te kunnen. Toen hij kwam en hem gevraagd werd hoe oud hij was, zei hij 5. De leraren zeiden dat dat niet klopte. Hij zou minimaal 11 zijn. (Mensen weten hier vaak niet hoe oud ze zijn, dat is hier geen basiskennis.) Deze jongen zou een jonger broertje hebben dat niet naar school zou gaan vanwege zijn beperking. Ze wilden me wel naar het huis brengen. 
De assistent headmaster stapte op zijn scooter met het jongetje achterop om de weg te wijzen. Ik ging op de fiets er achteraan. Bij het huis aangekomen was het jongetje er niet. Hij zou ergens in de buurt zijn. 
Toen ze met het jongetje aan kwamen, bleek het geen jonger broertje te zijn maar een oudere broer van ongeveer 17… toch een heel verschil. Maar niet minder welkom bij het project. Zijn familie en de jongen lijken hier voor open te staan. Dat brengt de teller op 3 kinderen. Dat is toch een goed begin.