Voorspoedige voorbereidingen

Over een week hoop ik eerste kinderen in de klas te mogen ontvangen. Ik ben echt heel benieuwd hoe dat gaat zijn. Dat is echt al veel sneller dan ik had verwacht toen ik nog geen 3 maanden geleden uit NL vertrok. Wat is er veel gebeurd in de afgelopen 3 maanden, zowel hier in Ghana als in NL bij verschillende mensen. Want ook hier kan ik gelukkig wel een beetje op de hoogte blijven van wat er in NL gebeurt. Dat is fijn.

De afgelopen maanden in Ghana was er steeds geen concrete verandering te zien. Toch ging het werk achter de schermen gewoon door. Het heeft wat geduld gevraagd om hier de tijd te nemen om mensen mee te nemen en dingen via de juiste wegen hier te regelen. Voor mij voelt dat soms wat omslachtig, maar het lijkt er op dat dit nu gelukt is. En dat is dan toch het wachten waard. Het blijft belangrijk om hier iedereen mee te nemen in alle processen, zodat ze de waarde en het nut er van in zien en volledig achter de samenwerking staan. Dit lijkt nu zo te zijn. In de praktijk moet dat altijd nog blijken, maar ik heb de indruk dat het over het algemeen wel goed zit nu. 

Nu het werk achter de schermen geregeld was, kon ik afgelopen weken aan de slag met de concrete en zichtbare uitwerking. Dat is erg leuk om mee bezig te zijn, omdat er dan ook resultaat zichtbaar wordt. Zo heb ik lesmateriaal besteld en ontvangen, de eerste meubels besteld en in de klas staan, het lokaal schoon gemaakt met de nodige hulp en overige spullen gekocht. Ook de leraren voor in de klas waren een belangrijk onderdeel van de voorbereiding. Ik heb hier sollicitatiegesprekken gevoerd met people teachers (leraren die de middelbare school hier hebben afgerond) en 2 geschikte leraressen (Rahma en Leinat) gevonden die bereid zijn om les te geven aan kinderen met een beperking. Met Rahma ben ik het dorp door gegaan naar de eerste kinderen met een beperking die ik wist te wonen. Dit waren er 3. Een familie wees ons nog op een 4de kind. Ik had ook nog een nummer van een vader van een meisje met een beperking. Dus dat maakte het totaal op 5. Alle ouders leken bereid en blij om hun kind naar school te kunnen laten gaan. Inmiddels zijn er ook nog 2 moeders met hun kind naar de compound gekomen om te vragen of hun kind mee kan doen aan het project. Daar word ik erg enthousiast van, omdat het aangeeft dat de bereidheid er is om hun kind naar school te laten gaan. Ik heb nu dus met de ouders van 7 kinderen gesproken en hun een inschrijfformulier gegeven. Allemaal hebben ze gezegd dat ze hun kind komen brengen. Ik ben benieuwd. 

Rahma woont bij mij om de hoek. Met haar heb ik al veel gesproken over het project en ze lijkt echt te begrijpen wat het idee is. Al wandelend door het dorp hebben we veel gepraat en uit haar reacties krijg ik de indruk dat haar ideeën overeen komen met de mijne. Dus dat is mooi om te merken. Leinat komt hier niet uit het dorp en ken ik nog niet. Zij heeft al wat ervaring met lesgeven. Haar zal ik de komende tijd verder gaan leren kennen. 

Het is nu dus afwachten hoe het in de praktijk gaat lopen. Ik word er erg enthousiast van dat het project nu echt vorm gaat krijgen. Nu ik verschillende kinderen gezien heb en hun verhalen heb gehoord, zie ik verschillende mogelijkheden bij de kinderen. Ik heb zin om te gaan starten. 

Ook op de website van !nclusion heb ik een update geschreven over de voortgang: http://www.inclusion-ghana.jouwweb.nl

Allemaal heel erg bedankt voor de support en leuke lieve reacties!